 |
| Camille Pissarro |
Moja pierwsza przeczytana powieść Irvinga poruszała życie lekarza, który powołał do życia psychoanalizę i poświęcił jej całe swoje życie. Przeczytałam "Pasje utajone" bardzo szybko, (mimo sporej objętości) wręcz chłonęłam każde słowo. Wypożyczając w bibliotece "Bezmiar sławy" byłam pewna, że ta książka nie zawiedzie moje oczekiwania wobec dzieł pisarza. Irving Stone maluje słowem, tworząc zdania tworzy niezapomniane obrazy.
Każda strona powieści to uczta dla zmysłów, czytając nie widzę liter a grupę malarzy impresjonistów, słyszę ich rozmowy, wraz z nimi śmieję się i płaczę. Autor wskrzesił XIX wiek, Moneta, Pissarra, Bazille'a, Cezanne'a, Degasa, Maneta, Couberta i wielu innych tych wielkich, młodych "rewolucjonistów" sztuki, którzy sprzeciwiali się utartym kanonom oraz z trudnością wytaczali nowe kierunki. Camille Pissarro był niezwykle interesującym artystą, wierzącym w swoją sztukę mimo wielu problemów i kaprysów losu. Często niedoceniany, odrzucany przez najbliższych, biedny ale szczęśliwy oraz co najważniejsze, silny duchem. Nie złamał swoich postanowień, nie wyparł się malarstwa i wybrał niepewną życiową drogę. Inspirował największych artystów swojej epoki, nawiązywał najsilniejsze przyjaźnie a przede wszystkim był najwierniejszy swoim miłościom, sztuce i żonie, która mimo wielu upokorzeń ze strony rodziny artysty, częstego głodu, śmierci dzieci była przy boku męża. Camille Pissarro stworzył wiele wspaniałych i fascynujących dzieł.
Camille Pissarro widział natchnione piękno w ciężkiej pracy chłopów, aniołów w piorących kobietach przy rzece oraz wszędzie tam, gdzie zwykła codzienność przysłoniła szarą płachtą niezwykły urok otaczającego nas życia. Jednym z moich ulubionych dzieła Pissarra jest "Dziewczynka z gałązką". To obraz złożony z cieniutko ułożonych kreseczek, które umożliwiają wydobycie głębi obrazu oraz pozwalają na dokładniejsze cieniowanie. A dlaczego Pissarro postanowił malować postacie, które do tej pory były jedynie traktowane jako element pejzażu?. Po 1875 r. Camille pragnął zmodyfikować i udoskonalić technikę impresjonizmu i zaczął tworzyć postacie opierając się technice grawerskiej i rytowniczej. Dzięki przyjaźni z Degasem rozwinął zdolności malarskie oraz artysta inspirację swoich bohaterów sięgnął do sztuki przyjaciela. Często zarzucono Pissarrowi, że próbował kopiować postacie Milleta ale bystry obserwator zauważy zasadniczą różnicę w postaciach tych dwóch malarzy. Millet idealizował chłopów, niekiedy stawiał ich na piedestał wywyższając codzienną pracę ubogiej ludności, zaś Pissarro malował bez upiększania, jedynie podkreślając indywidualne cechy oraz poszukując unikalnego uroku. Degas stwierdził, że wieśniaczki na obrazach Pissarra przypominają anioły i z tym się zupełnie zgadzam. Dziewczynka na obrazie przypomina postać lekko metafizyczną a zarazem tak realną, zamiast aureoli błyszczą włosy, zamiast skrzydeł gałązka i skromna sukienka. Zamyślona twarzyczka i uważne spojrzenie przykuwa wzrok widza a przede wszystkim wywołuje emocje wzruszenia. Ta dziewczynka jest uosobieniem wszystkich dzieci, ponadczasowego piękna niewinności i dziecięcej prostoty. I tylko możemy snuć przypuszczenia o czym myśli to dziecko, uchwycone w jednej z najpiękniejszych chwil, które trwają tak krótko i tak często są niezauważane. A takie momenty tworzą arcydzieła.....
A tu są niektóre filmy ukazujące sztukę Camiile'a Pissarro:
Każda strona powieści to uczta dla zmysłów, czytając nie widzę liter a grupę malarzy impresjonistów, słyszę ich rozmowy, wraz z nimi śmieję się i płaczę. Autor wskrzesił XIX wiek, Moneta, Pissarra, Bazille'a, Cezanne'a, Degasa, Maneta, Couberta i wielu innych tych wielkich, młodych "rewolucjonistów" sztuki, którzy sprzeciwiali się utartym kanonom oraz z trudnością wytaczali nowe kierunki. Camille Pissarro był niezwykle interesującym artystą, wierzącym w swoją sztukę mimo wielu problemów i kaprysów losu. Często niedoceniany, odrzucany przez najbliższych, biedny ale szczęśliwy oraz co najważniejsze, silny duchem. Nie złamał swoich postanowień, nie wyparł się malarstwa i wybrał niepewną życiową drogę. Inspirował największych artystów swojej epoki, nawiązywał najsilniejsze przyjaźnie a przede wszystkim był najwierniejszy swoim miłościom, sztuce i żonie, która mimo wielu upokorzeń ze strony rodziny artysty, częstego głodu, śmierci dzieci była przy boku męża. Camille Pissarro stworzył wiele wspaniałych i fascynujących dzieł.
"Szczęśliwi ci, którzy widzą piękno w miejscach zwykłych, tam gdzie inni niczego nie widzą ! Wszystko jest piękne, wystarczy tylko umieć dobrze spojrzeć."
Camille Pissarro widział natchnione piękno w ciężkiej pracy chłopów, aniołów w piorących kobietach przy rzece oraz wszędzie tam, gdzie zwykła codzienność przysłoniła szarą płachtą niezwykły urok otaczającego nas życia. Jednym z moich ulubionych dzieła Pissarra jest "Dziewczynka z gałązką". To obraz złożony z cieniutko ułożonych kreseczek, które umożliwiają wydobycie głębi obrazu oraz pozwalają na dokładniejsze cieniowanie. A dlaczego Pissarro postanowił malować postacie, które do tej pory były jedynie traktowane jako element pejzażu?. Po 1875 r. Camille pragnął zmodyfikować i udoskonalić technikę impresjonizmu i zaczął tworzyć postacie opierając się technice grawerskiej i rytowniczej. Dzięki przyjaźni z Degasem rozwinął zdolności malarskie oraz artysta inspirację swoich bohaterów sięgnął do sztuki przyjaciela. Często zarzucono Pissarrowi, że próbował kopiować postacie Milleta ale bystry obserwator zauważy zasadniczą różnicę w postaciach tych dwóch malarzy. Millet idealizował chłopów, niekiedy stawiał ich na piedestał wywyższając codzienną pracę ubogiej ludności, zaś Pissarro malował bez upiększania, jedynie podkreślając indywidualne cechy oraz poszukując unikalnego uroku. Degas stwierdził, że wieśniaczki na obrazach Pissarra przypominają anioły i z tym się zupełnie zgadzam. Dziewczynka na obrazie przypomina postać lekko metafizyczną a zarazem tak realną, zamiast aureoli błyszczą włosy, zamiast skrzydeł gałązka i skromna sukienka. Zamyślona twarzyczka i uważne spojrzenie przykuwa wzrok widza a przede wszystkim wywołuje emocje wzruszenia. Ta dziewczynka jest uosobieniem wszystkich dzieci, ponadczasowego piękna niewinności i dziecięcej prostoty. I tylko możemy snuć przypuszczenia o czym myśli to dziecko, uchwycone w jednej z najpiękniejszych chwil, które trwają tak krótko i tak często są niezauważane. A takie momenty tworzą arcydzieła.....A tu są niektóre filmy ukazujące sztukę Camiile'a Pissarro:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz